KW.be maakt de komende maanden een reis rond de wereld langs 80 West-Vlamingen. Vandaag zijn we te gast bij Lisa Deklerck, die Zedelgem achter haar liet en naar Turkije verhuisde.
Lisa Deklerck heeft haar roots in Zedelgem maar verliet de gemeente zo’n drie jaar geleden om naar Turkije te verhuizen. Ze woont in de ‘staff house’ van het hotel waarvoor ze werkt in Antalya. “Een grote luxe is het niet, maar het is makkelijk en je bent altijd snel op je werk”, vertelt ze
Wat deed jou eigenlijk naar Turkije trekken?
“Ik was amper 12 toen ik er al van overtuigd was dat ik ooit naar het buitenland zou trekken. Op mijn 19e ging ik als kinderanimatrice werken in Egypte. Dat heb ik uiteindelijk twee seizoenen gedaan: het eerste in Hurghada en het tweede in Taba. Intussen bleef ik ook studente en toen er een stageplaats gekozen moest worden, vroeg ik of dat ook in het buitenland kon. Voor de school was dat oké, dus ben ik naar Turkije vertrokken als animatrice. Na mijn stage en mijn examenperiode ben ik gewoon voor hetzelfde bedrijf en in hetzelfde hotel blijven werken.”
“Na drie jaar als animatrice begint een mens wel eens naar een normale job met vaste uren te verlangen. Zo werk ik sinds twee jaar aan de receptie in een vijfsterrenresort. Het is een uitdagende job waar je toch veel voldoening uit haalt, ook al is het nog altijd geen ‘nine to five’. Het is zes op zeven werken, en de hele drukke dagen kunnen behoorlijk lang zijn. Het leuke aan de job is echter de dankbaarheid die je krijgt wanneer je iemand kunt helpen.”
Intussen heb je ook een vaste Turkse vriend aan je zijde.
“Klopt. Ik leerde mijn vriend Eren Güler kennen toen ik voor een touroperator in Belek ging werken. Hij werkte er als guest relations en ik als animatrice. Na 7 maanden heb ik toen ook besloten om in Turkije te blijven.”
Verschillen in cultuur, geschiedenis, godsdienst… Het is geen sinecure om dan een relatie aan te knopen. Hoe ervaren jullie dat? Hoe reageren zijn ouders op jou, en de jouwe op hem?
“We zijn allebei behoorlijk open minded. Ikzelf vind verschillende geloofsovertuigingen heel interessant. Mijn vriend is er helemaal niet mee bezig. Hij staat open voor alles en iedereen. Onze ouders reageren eigenlijk behoorlijk positief. Voor zijn ouders was het nogal voor de hand liggend dat hij ooit wel eens zou thuis komen met iemand uit het buitenland. Mijn ouders hadden het er in eerste instantie iets moeilijker mee, mede door het feit dat ik daar zou gaan wonen. Als we bij elkaar thuis komen, staan onze ouders met open armen aan de deur te wachten. Mijn ouders vinden het super om hem hier alles te tonen wanneer hij op bezoek komt.”
Zijn zij je hier al vaak komen bezoeken?
“Mijn ouders proberen toch mistens één keer per jaar op bezoek te komen. Ik denk niet dat Turkije hun eerste keuze zou zijn om op vakantie te gaan, maar toen ze er eenmaal geweest waren, waren ze onder de indruk van het land en de gastvrijheid. Ook mijn broer is al op vakantie geweest bij ons. Tijdens eindejaar kom ik zelf naar huis om Kerstmis te vieren met vrienden en familie.”
“We werken zes dagen op zeven, dus zoveel vrije tijd is er niet. We hebben natuurlijk wel het geluk dat we in een toeristische streek wonen en er dus altijd wel iets te doen is. Zelf hou ik ervan rond te lopen in het oude stadscentrum, of om iets nieuws te ontdekken. Als ik alleen op straat loop in de toeristische delen, word ik meestal begroet met ‘prevjet’, ‘hallo’ in het Russisch. Door mijn donkere haarkleur en mijn blauwe ogen denken de meesten dat ik uit Rusland afkomstig ben. Gelukkig kan ik ondertussen al een mondje Turks en dan snappen ze ook meteen dat ik geen toerist ben.”
Wat of wie mis je in België en wat niet?
“In België mis ik natuurlijk mijn familie en vrienden, het eten en soms zelfs de regen. Na een lange tijd van zon kun je toch ook genieten van een flinke plensbui. Daarnaast mis ik onze winkelstraten. Niet zozeer voor de winkels op zich, maar eerder voor de gezelligheid ervan. Over het algemeen ga je in Turkije shoppen in grote shopping centers. Met het mooie weer is dat soms wel zonde. Wat ik niét mis, is de kortzichtigheid bij sommige Belgen. Mensen hebben er vaak de neiging om een mening te hebben en die te delen, nog voor men weet waarover het precies gaat of waarom iets is zoals het is. Hier gebeurt dat minder en spreken mensen zich ook minder snel uit. Toch is er ook plaats voor discussie.”
Denk je erover na om ooit nog terug te keren, mét je vriend bijvoorbeeld?
“Of we voor altijd in Turkije blijven, weten we nog niet. Maar of we dan naar België zouden komen in de plaats, dat is moeilijk te zeggen.”
Ben je iemand met sociaal engagement? Trek je je het lot van de Turken aan of merk je er amper iets van in de beschermde omgeving van zo’n resort?
“Op zich verschilt alles niet zo héél veel van hier. Zoals overal zijn er armere mensen en op dat vlak probeer ik ook mijn steentje bij te dragen. Maar wat ik merk is dat zelfs de mensen met minder hier gelukkig zijn. Ook al hebben ze weinig, ze zullen je toch uitnodigen om een glas thee te drinken.”
Wat moeten onze lezers zeker doen bij een bezoekje aan Turkije in jouw regio?
“Wie goed te been is, moét naar Termessos. Deze antieke stad ligt op zo’n 25 kilometer van Antalya, op zo’n 1000 meter hoogte. De stad werd jaren geleden getroffen door een aardbeving, dus je wandelt letterlijk tussen het puin en de restanten van de stad. In het amfitheater heb je een prachtig uitzicht over Antalya en de Middellandse Zee.”
(FJA – Foto’s Lisa Deklerck)
Reis rond de wereld - 2015
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier