Katten met/zonder tafelmanieren

Redactie KW

De hoofdredacteur laat dan misschien geen kaas van zijn brood eten, we zouden het niet durven proberen, maar thuis moet de man toch opletten dat de katten er niet met z’n biefstuk vandoor gaan.

Ge denkt we gaan ze manieren leren. Een beetje zoals ge hebt geprobeerd met de kinderen, over wie ge uiteindelijk niet moet klagen. Maar met de Tibetaan en de Kartuizer loopt het al van bij het begin anders. Ge kent ze intussen al een beetje, vermoed ik, die katten van ons. De Tibetaan is de pluizige wattenbol en de Kartuizer is onze trage slanke die over alles zo lang peinst dat ze in slaap valt nog voor ze weet waarover ze denkt.

Maar we zouden het over manieren hebben. We kunnen daarover heel kort zijn: ze hebben er geen. Zeker niet aan tafel. Nu hoor ik u denken: katten horen niet aan tafel en ge hebt gelijk. Daar gaat het nu net over. Zodra de Tibetaan en de Kartuizer nog maar horen dat wij mogelijk een hongerke krijgen, gaat het in galop naar de keukentafel. Het geluid van een koelkast die ge opent, gecombineerd met het gefriemel van een beenhouwerspapierke volstaat al om hun neus aan het werk te zetten en ge kunt er zeker van zijn, er ontsnapt hen geen een vleesgeurwolkje. Biefstuk, kippenborstfilet, gehakt en zelfs die dingen waarvan ge altijd vreest dat er bijna geen vlees meer inzit maar die ge toch duur betaalt bij de beenhouwer. En daar staan ze dan. Op de keukentafel. Ge hebt nochtans bij hoog en bij laag altijd beweerd dat ge dat nooit ging toelaten. En nu zit ge uw kop zeer te doen met ‘t zoeken naar probeersels om ze met manieren van die tafel weg te krijgen.

Ge kunt het hen vragen, maar ze willen u niet verstaan. Ge kunt ze oppakken en ze bij hun eetbakjes neerzetten, maar dat lukt niet. Ge kunt ze met een waterspuitje van tafel schieten. Maar ge doet dat niet: schieten. En aldus gebeurt wat ge anders bijna altijd wilt voorkomen: ge doet wat uw vrouw zegt en ge deelt uw biefstuk met de beestjes en ge troost u met de gedachte dat geven altijd een beetje krijgen is, in het besef dat ge die gedachte nog altijd niet verstaat.

(P.S. Lechat)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier