Vijf Oost-Europese asielzoekers verkrachten Pascale Inkelberghe tijdens een orgie in Roeselare. Om te vermijden dat het slachtoffer hen verklikt, wordt Pascale de keel overgesneden.
Elke week blikt onze gerechtsverslaggever Jean-Pierre Terryn alias Inspecteur JPT terug op een van de spraakmakendste gerechtelijke affaires in onze provincie.
Het West-Vlaamse assisenhof veroordeelde op vrijdag 17 december 2004 de 34-jarige Wit-Rus Vladimir Matsveev (alias Smirnov) en de 43-jarige Moldaviër Alexandru Calaras tot 30 jaar cel voor doodslag en verkrachting van de 35-jarige Pascale Inkelberghe in Roeselare.
De wodka vloeide rijkelijk
De feiten vonden op 23 maart 2002 plaats. De asielzoekers hadden het latere slachtoffer op café leren kennen. Ze lokten Pascale Inkelberghe mee naar de woning in de Mandellaan in Roeselare, die ze van OCMW waren toegewezen. Daar werd de vrouw door vijf mannen tijdens een orgie van wodka en bier verkracht. Haar lijk werd in de koffer van een gestolen wagen verstopt waarna de wagen in het kanaal Roeselare-Ooigem werd geduwd.
Salman Ismailov, Andrei Ianouchkevitsch en Sacha Chernov, de drie andere vluchtelingen werden door correctionele rechtbank in Kortrijk bij verstek veroordeeld tot vijf jaar cel voor de verkrachting en twee jaar cel voor de verberging van het lijk. De drie waren voortvluchtig.
‘Lijk werd in de koffer van een gestolen wagen gestopt. Vervolgens werd de auto in het kanaal Roeselare-Ooigem geduwd.’
Het is nog maar eens een triest verhaal dat zich afspeelt aan de rand van de maatschappij, waarbij drank en drugs de gemoederen doen oplaaien.
Toen Pascale Inkelberghe werd gedood, had ze 2,99 promille in haar bloed. Verder werd een overdosis Tranxine vastgesteld. Ingenomen of toegediend ? Maar ook de daders deden zich te goed aan wodka. Aldus onze toenmalige verslaggever Jef Vanoutryve.
Lijk werd gedumpt
Het was Freddy Lepoutre, een hengelaar, die op de bewuste 23 maart de politie waarschuwde dat enkele personen een auto in het kanaal aan het duwden. Twee agenten bevonden zich op dat ogenblik aan de Zwaaikom van het kanaal en merkten aan de overkant twee personen op, die richting Mandellaan liepen, rustig alsof ze aan het joggen waren. De twee, blijkbaar Oost-Europeanen, werden gearresteerd toen ze niet in het bezit van identiteitspapieren bleken te zijn. Ongeveer op de plaats waar de twee voor het eerst werden opgemerkt zagen de politiediensten de koffer van een personenwagen een dertigtal centimeter boven het water steken. Bij het takelen bleek het om een gestolen R11 te gaan. Na een eerste controle vonden de agenten in de koffer een vrouwenlichaam, dat in twee vuilniszakken onder een deken was verstopt.
Het gerechtelijke apparaat schoot op gang. Van de twee mannen was inmiddels bekend dat ze aan de Mandellaan woonden. Zondagmorgen om 2.30 uur zagen de speurders hen de woning verlaten. Ene Salman Ismailov en Andrei Ianouchkevitsch werden prompt gearresteerd. Volgde dan omstreeks 5 uur de arrestatie van Sacha Chernov. Nadat Matsveev (alias Smirnov) en Calaras hadden ontkend iets met de zaak te maken te hebben, waren het Ismailov en Ianouchkevitch die tot bepaalde geloofwaardige en gedetailleerde verklaringen overgingen. Eerstgenoemde duidde Matsveev aan als de dader van de moord. Tijdens een confrontatie ging die dan ook door de knieën. Niettemin bleven alle vijf de asielzoekers verdacht en werden ze grondig verhoord. Het slachtoffer werd geïdentificeerd door Pierrot L., de laatste partner van Pascale Inkelberghe.
Grondige poetsbeurt
Pascale Inkelberghe ontmoette op zaterdag 23 maart Salman Ismailov en Vladimir Matsveev in de loop van de namiddag in café Het Balkonske. Volgens hun verklaringen had Ismailov met haar geslachtsgemeenschap in de toiletten. Na het drinken van enkele glazen bier vertrok het drietal met een taxi naar de Mandellaan 236. Daar waren ook Chernov en Calaras aanwezig. Er werd wodka geserveerd en Pascale zou stevig hebben meegedronken. Ismailov nam haar nog maar eens mee naar boven.
“Calaras maakte zijn maten wijs dat het slachtoffer Russisch verstond en sprak en hen zou verklikken. Hij hitste de anderen op om haar te vermoorden”
Toen wat later de wodka op was, trok hij naar de supermarkt om de voorraad aan te vullen. Daarna verscheen Ianouchkevitch op het toneel en ook hij verkrachtte het latere slachtoffer. Calaras maakte nadat de vrouw was geslagen en door iedereen verkracht, de anderen wijs dat Pascale Russisch sprak en dat ze riskeerden te worden gestraft. Daarmee was haar doodvonnis getekend.
Calaras hitste de anderen op om haar te vermoorden. Dat deed uiteindelijk Matsveev. Hij sneed Pascale de keel over terwijl Calaras haar vasthield. Nadat de twee met het lijk waren vertrokken naar het kanaal, poetsten de anderen de woning om alle sporen uit te wissen. Drie verdachten werden, wat de moord betreft, buiten vervolging gesteld. Calaras en Matsveev worden als de aanstoker en de dader gezien, al schuiven beiden elkaar de moord in de schoenen.
Avontuurlijk leven
Een objectief moraliteitsverslag van de twee beklaagden kon niet worden gemaakt omdat de twee kandidaat-vluchtelingen zijn. Uit de eigen verklaringen bleek dat de mannen een avontuurlijk leven achter de rug hebben. Volgens gerechtspsychiaters Lodewijck en Van Elsacker mag Matsveev als gevaarlijk worden beschouwd. Calaras kon moeilijker worden beoordeeld, maar beiden worden als toerekeningsvatbaar beschouwd.
Het leven dat Pascale Inkelberghe, die op 16 september 1966 in Blankenberge werd geboren, leidde, werd gedomineerd door alcohol en medicatie. In 1987 ging ze samenwonen met Philip B., met wie ze in 1989 trouwde. Uit de relatie werd een zoontje geboren dat evenwel een auto-ongeluk tijdens een uitstapje niet overleefde. In 1994 werd het huwelijk ontbonden en tussen 1996 en 2002 had ze een relatie met Pierrot L.. Ze kreeg drie kinderen. Het werd een leven, gevuld met herbergbezoek. Dat laatste werd Pascale ten slotte fataal.
Geen koorknapen, maar moordmachines
Op het proces trok openbaar aanklager Jean-Luc Cottyn alle registers open. “Het zijn geen koorknapen. Deze mannen hebben gevochten in Afghanistan. Het zijn moordmachines en voor hen is een mensenleven niets waard.” De procureur wees er vooral op hoe gewelddadig de Russen te werk waren gegaan. Naast de steekwonden – er werden er niet minder dan negen vastgesteld – en de vele kneuzingen telde wetsdokter Bolt nog eens vijf gebroken ribben en wurgstriemen op het gelaat op.
“Het zijn geen koorknapen. Deze mannen vochten in Afghanistan. Het zijn moordmachines. Voor hen is een mensenleven niets waard”
De verdedigers van Matsveev meesters Filip De Reuse en Marie-Claire Frére waren verontwaardigd dat de procureur hun cliënt een moordmachine had genoemd. De advocaten van Calaras, meester Frank Remmerie en Didier Scheldeman trouwens ook, want volgens hen had hun cliënt helemaal niets gedaan. Alle vier vroegen ze de vrijspraak, zowel voor de doodslag, als voor de verkrachting. Het arrest viel helemaal anders uit.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier