Dit weekend mocht ik met veel verbazing al weer een blaadje omslaan van mijn mooie fotokalender die ik nog meegekregen had uit België. Amai, die twee maanden hier in mijn nieuwe thuishaven zijn toch wel voorbij gevlogen! Ik dacht dat ik de raarste, meest confronterende dingen al had meegemaakt maar het tegendeel bleek deze week weer waar te zijn…
Al sinds mijn tweede week had ik door dat er op zondagavond rond een uur of 10 iets gebeurde, een soort van familieritueel, tot voor kort werd ik daar niet in betrokken, wat ik verstond. Maar deze zondag zei mijn mama dat ook ik het familieritueel mocht meedoen, aangezien ik iedere dinsdag meega naar de kerk, wanneer ze de kamer binnenkwam en Vamos zei, stond ik met een bang hartje op en ging mee, tussen de keuken en de slaapkamer van mijn ouders is er een plek waar Jezus hangt en er altijd een kaars brand. Ze gingen knielen voor de kaars en begonnen te zingen. Ook ik knielde, maar kon helaas niet meezingen want ik wist niet wat er te zongen viel. Wel een redelijk vreemd moment moet ik toegeven, maar goed dit is waar mijn jaar om draait, de andere cultuur leren kennen!
Erezaak
Op school had ik deze week ook een rare belevenis. Ik wist dat er een paar jongens verliefd op me waren, een stuk of drie. Toen we pauze hadden wilde iemand me bewijzen dat hij heel sterk was en hij mij op zijn been kon leggen, wat uiteindelijk totaal niet indrukwekkend was. Maar hij was apetrots dat het hem gelukt was. Hij riep onmiddellijk de opzichter om het nog eens te tonen. Terwijl hij zijn trucje overdeed, botste er een andere jongen tegen hem en viel ik op de grond… Niet erg, helaas vonden andere jongens in de klas het wel een probleem. Onmiddellijk stonden er 10 jongens van de klas rond hem te roepen en begonnen ze hem te slaan. Met verbaasde ogen keek ik de opzichter aan, die er wat bij stond en lachte. Hij zei dat ze nu vochten om mij, om mij te tonen dat ze er altijd zullen zijn als ik in de problemen zit. Ik vond dit eigenlijk helemaal niet prettig en vertelde dat dan ook aan de opzichter. Hij zei dat ik de enige was die hen kon stoppen door te kiezen met wie ik verder wilde! Afin, ik zei hen dat ik dit niet zo leuk vond en ik gerust voor mezelf kon opkomen. Alle jongens verdwenen en de rust op de koer van mijn school was weer volledig teruggekeerd!
Freya
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier