“Ik heb zelfs een confettikanon mee”

Tom Gheeraert
Tom Gheeraert Medewerker KW

Nadat hij vorig jaar De Voute afsloot mag Brihang dit jaar zijn ding doen als headliner van de grotere Clubstage.

Sinds zijn optreden op Festival Dranouter bleef de ster van Brihang, alias Boudy Verleye uit Knokke-Heist, alleen maar rijzen, ook al bracht hij sinds zijn debuutcd ‘Zolangmogelijk’ geen nieuwe muziek meer uit.

Wat is er allemaal veranderd voor jou sinds je passage in Dranouter vorig jaar?

“Ik woon ondertussen in Brussel met mijn vriendin. Ik ben blijven muziek maken en natuurlijk heb ik veel opgetreden. Eigenlijk is het wel zot, want de cd kwam uit in november 2016, waardoor 2017 een beetje ‘ons’ jaar moest worden. Ondertussen zijn we al 2018 en het blijft duren. Nu speel ik weer op Festival Dranouter, maar in een grotere tent. Het blijft verder rollen. Normaal kun je één jaar teren op een plaat, maar ik kan dat blijkbaar langer rekken.”

Vandaar dat je de plaat ‘Zolangmogelijk’ genoemd hebt?

“Haha, voila.”

Hoe gaat het met de nieuwe cd?

“Ik ben ermee bezig. We hebben een releasedatum, maar het is pas voor oktober 2019. Ik heb die tijd nodig omdat ik veel projecten toegezegd heb en ik kan moeilijk dingen tegelijk doen. Bijvoorbeeld: ik heb nu een optreden in Dranouter met al die oude nummers en dat is moeilijk om dat los te laten.”

Weet je al welke richting je uit wil met de nieuwe cd?

“Ik ben nu bezig met zeven nieuwe af te werken. Er is dus een richting. Nu gaat het over – maar dat kan nog veranderen – je thuis voelen op een bepaalde plaats, eigenlijk het huis al personage. Bijvoorbeeld: Ik zoom uit vanuit mijn huis/ en ik wrijf over mijn dak/ ik zeg: bedankt, voor alles wat je opvangt, langst de bovenkant/ ge zijt de pet voor mijn pet/ en de huid voor mijn huid/ je gaat alleen dicht als ik je sluit/ je houdt me droog en je houdt me warm/ ik onthoud alleen de nooduitgangen/ en ik onderhoud de batterijen van je brandalarm/ ge zijt toch niet jaloers op een kerk of een kathedraal, of op het gebouw van financiën in Dubai/ want overal staat er een tafel, met daaronder de stoelen/ en een kast om te koelen/ en een bed om te voelen/ en een bad om te spoelen”

Hoe beleefde je vorig jaar het optreden als afsluiter van De Voute?

“Dat was de max. Eigenlijk hadden nog nooit op zo’n laat uur voor echt gespeeld. Wij spelen meestal een beetje vroeger en dan is het volk nog rustig. Maar ik herinner me dat het publiek vorig jaar nog heftig was. En aan het brullen… Al die nummers aan het meezingen. Nochtans zijn mijn nummers helemaal geen meezingers. Wij stonden daar echt van te kijken. Zelfs het nummer ‘Fruitig’, een rustig nummer dat meer een lang gedicht is, brulden ze mee. Dat is wel de max om mee te maken?”

Nu de grotere Clubstage. Voel je meer druk dan vorig jaar?

“Het is wel één van onze grootste shows tot nu toe, dus ik voel wel een druk, maar ergens moet ik dat ook los laten omdat ik niet iemand ben die met vuurwerk werkt op mijn shows. Het is gewoon wat het is: ik zal nog steeds een stuk a capella doen. Misschien zal ik iets meer lopen, want het is ook een groter podium. Ik steek er ook wel de draak mee. Veel headliners werken bijvoorbeeld met een confettikanon, en ik heb dat ook… Alleen is het een heel klein, zielig kanonnetje. Om te lachen. Timing zal wel belangrijk zijn. Straks ga ik naar de tent om me in te beelden hoe en wanneer ik mijn confettikanon het best kan gebruiken.”

Bouw je achteraf nog een feestje op het festival?

“Dat is normaal gezien moeilijk. Vorig jaar heb ik dat bijvoorbeeld niet gedaan, omdat ik nog te veel gefocust was op het optreden, maar dit jaar blijven we wel slapen. Afsluiten in een grote tent… Dan moet er ook meer gefeest worden.” (TOGH)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier