Het Dranouterparcours van Stefaan: “Stilstaan is geen optie”

Afro Celt Sound System
Stefaan Dehaerne
Stefaan Dehaerne Medewerker KW Westhoek

Drie dagen lang serveert muziekliefhebber Stefaan Dehaerne, medewerker van Het Wekelijks Nieuws, u zijn menu op festival Dranouter. Zijn reis begint op vrijdag.

De Muzikale Dinsdagen editie 2016 hebben we gehad en het was goed. Dan mogen we dat zeker ook nog eens zeggen. Wie vreest in een zwart muzikaal gat te vallen, moet niet wanhopen. Op 5 augustus start immers het Dranouter Festival en zoals de traditie het wil gids ik u graag door het ruime muziekaanbod. Zo moeten jullie niet zoeken waar naartoe en kun je focussen op de essentie: genieten! Voor alle duidelijkheid: wat hieronder volgt is enkel een leidraad en zeker niet de bedoeling dat je alles doet. Als je geniet: blijf tot het einde en pik dan gewoon weer de draad op!

Wie vreest in een zwart muzikaal gat te vallen, moet niet wanhopen

Vrijdag ging ik starten met het Britse duo Will Pound & Eddy Jay, maar paspoortproblemen gooien roet in het eten. Ze raken niet in Dranouter. Zouden zij de eerste slachtoffers zijn van de Brexit? Gelukkig hebben de organisatoren in een ander duo (O’Hooley & Tidow) waardige vervangers gevonden. Toeval of niet, maar ze komen ook al van aan de overkant van de plas. Hun papieren zijn blijkbaar wel in orde (hopen we). Zelfs Billy Bragg is fan van deze kamerfolk en dus is de kerk the place to be (16 u.) Een viering in de kerk duurt normaal drie kwartier dus om 17 u. kunnen we al bij WÖR zijn in de Clubstage. De 18de eeuwse melodieën die zij geselecteerd hebben uit dansbundels en beiaardboeken zullen de folkfans zeker kunnen bekoren. Niet te missen, want WÖR mocht dit jaar in februari al spelen op het Folk Alliance International Conference in de VS.

Een volledig concert is mij wel te veel van het goeie en daarom ruil ik om 18 u. de clubstage voor de mainstage. Ik wil de bronzen Slimste Mens uit seizoen 2009-2010 kijken of hij muzikaal misschien goud verdient. De fijnbespraakte Bent Van Looy komt misschien wel in zijn pyjama. Het zou fijn zijn als iedereen naar de mainstage kwam volgens deze dress code, die een knipoog is naar zijn laatste cd ‘Pyjama Days’. Een half uurtje (18.30 u.) later zitten we reeds weer elders, omdat we het Yevgueni trio wel eens aan het werk willen horen. Geert, Maarten en Klaas krijgen versterking van het Jeroen en Seraphine van het Sun Sun Sun Orchestra. Een stralend quintet zeg maar! Dankzij de korte afstand tussen de diverse locaties kunnen we misschien nog de laatste noten meepikken van de mij onbekende Nive Nielsen & The Deer Children (18.45 u.) in de Clubstage. Deze Groenlandse met Inuit-genen wordt misschien één van de ontdekkingen voor wie Dranouterbloed door de aderen heeft stromen. Ik kijk er alvast naar uit.

Deze fusion muziek bevat alle ingrediënten voor een verjaardagsfeestje waar stilstaan uit den boze is

Van zoveel moois krijgen we honger en daar proberen 120 eetstanden iets aan te doen. Voor elk wat wils dus. In het verleden konden Balls & Glory en de Pieper Mobiel ons meer dan bekoren. Benieuwd wie dit jaar met het applaus van onze smaakpapillen gaat lopen. Met nieuwe energie kunnen we aan het vrijdagavondprogramma beginnen. Onze eerste halte is bij het Afro Celt Sound System (19.45 u.- mainstage). Deze Britse multiculturele band bestaat reeds 20 jaar. Hun eerste plaat was onder het Real World Records label van niemand minder dan Peter Gabriel. Deze fusion muziek bevat alle ingrediënten voor een verjaardagsfeestje waar stilstaan uit den boze is! Omdat we zoveel als mogelijk prikkels willen opdoen trekken we om 20.30 u. naar de Clubstage voor koninklijke tonen van King Dalton. Op een ‘Meesterlijke’ wijze rijgen ze folk, blues, country en psychedelische tonen aan elkaar. Als we de organisatoren mogen geloven: een topper in wording! Om 21 u. reppen we ons naar de kerk om Söndörgö. Leg uw tong niet in een knoop maar spreek dit Hongaars uit als ‘Sheundeurgeu’. Hun energieke Balkanmuziek zal de kerk ongetwijfeld in lichterlaaie zetten. Stilzitten zal moeilijk worden. Of hoe je met kleine fijne instrumenten als de tambura en razendsnel getokkel bedwelmende muziek kan spelen!

Nog vlug even de biechtstoel in duiken, want onze volgende halte is bij Arno (21.30 u.). Verlost van al onze zonden komen we aan in de mainstage. Reeds voor de vierde keer is hij te gast op Dranouter en elke keer weet deze klasbak van de Belgische muziekscene een topervaring neer te zetten. Je hoeft natuurlijk niet het hele concert te blijven. Dat doe ik dan ook niet, want ik wil nog I Fratelli Tarzanelli (22 u. – De Voute), alsook The Colorist & Emiliana Torrini zien (22.30 u. – Clubstage). Afsluiten doen we met Hayseed Dixie (23.15 u. – Mainstage). Het zal dan een heel vruchtbare festivaldag geweest zijn en morgen beginnen we er weer vroeg aan.