Gregory Porter kroonde zich tot dé topper van deze editie

Stefaan Dehaerne
Stefaan Dehaerne Medewerker KW Westhoek

Met pijn in het hart sluiten we onze derde en laatste festivaldag van Dranouter 2017 af. Ook zondag bleek alweer een voltreffer, al kon ik niet zoveel gaan bekijken.

Ik hielp immers ook mee in het artiestenrestaurant, waar we de muzikanten en hun gevolg zoveel mogelijk in de watten hebben gelegd. Dat is natuurlijk eerst en vooral de verdienste van het koksduo en hun brigade. Het gevarieerde buffet (zalmlasagne, vol-au-vent, ribbetjes…) werd duidelijk gesmaakt door de artiesten die spraken van een ‘feest in hun buikje’. Geen enkele artiest gezien met capsones of sterallures: ook dat is typisch Dranouter. Genieten kan ook op eenvoudige wijze. Het publiek kon ook eten in het Folkrestaurant en genoot van chili con carne of het gerecht van de dag (zondag stoofvlees). Een formule die duidelijk aansloeg.

Gregory Porter kroonde zich tot dé topper van deze editie

Maar nu over naar de muziek. We begonnen bij Stoomboot Solo in de kerk, waar ook weer alle zitjes bezet waren. Niels Boutsen bracht spitsvondige kleinkunst van hoog niveau en dat werd duidelijk geapprecieerd door de enthousiaste gelegenheidsgelovigen. Passeren aan De Muziekbank in de pastorie en niet binnen gaan is onmogelijk. We maakten kennis met Wartaal. Deze bitterzoete en tegendraadse Nederlandstalige alternatieve pop van Ward Van de Velde heeft al een halve finale gehaald van de Nekka-wedstrijd. Alleen nog een beetje werk maken van de bindteksten, want af en toe net iets te lang. Al bij al een heel mooie poging die vooral mooie PR opleverde. Nog net op tijd kwamen we aan in de clubgenoten voor mijn ontdekking van de dag: Les Poules à Colin. Deze Canadese meiden uit Quebec hebben energie en creativiteit ten top. Dat voelden we door slechts één nummer mee te maken. Jammer dat we hier niet meer tijd voor hadden. Voor we opnieuw naar het artiestenrestaurant moesten om te werken gingen we even een kijkje nemen in de moestuin van Danny die de ‘vruchten der aarde’ toonde aan wie dat wilde. Een productie van Kartje Kilo die bij de curieuzeneuzen duidelijk in de smaak viel. Wat verklappen we lekker niet, want dan kunt u hen elders ook zelf nog eens bewonderen.

Gregory Porter kroonde zich tot dé topper van deze editie

Na onze laatste werkshift konden we om iets over half negen een echte klasbak aan het werk zien: Gregory Porter. Wat een stem en welke présence! Terecht dé topper van deze Dranoutereditie. Black sounds beautiful! Een kleine wandeling later stonden we alweer in de Clubstage. Deze keer voor de broertjes Walschaerts die een volle tent in extase lieten genieten. Raf en Mich van Kommil Foo brachten onder meer een ode aan Passendale en het gevoelige ‘Meester Frank’ zorgde zelfs voor een muisstil publiek. Klasse met een grote K. Dat kunnen we ook zeggen van het laatste optreden van Dranouter 2017: De Dolfijntjes waren dan ook supersonisch van kwaliteit. Wim Opbrouck en zijn vrolijke XL-bende gaven het beste van zichzelf. Het Duracell-dolfijntje ging vanaf de eerste seconde volledig uit zijn dak en het publiek genoot met volle teugen. Een ding is zeker: het is mooi geweest. Dranouter Festival mag trots zijn op deze editie en de organisatoren en medewerkers mogen zichzelf een schouderklopje geven. Breek de boel maar op het gemak af, rust daarna goed uit en beloof ons voor 2018 meer van dat lekkers!

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier