De nieuwe festivalweide lijkt een schot in de roos. Terwijl de vorige jaren het gigantische festivalterrein in de Koudekotstraat op sommige momenten – en dan vooral bij het begin van de dag – een desolate indruk gaf door een gebrek aan volk, heerste er dit jaar al vanaf het eerste moment een gezellige drukte.
Vlak voor en vlak na het optreden van publiekslieveling Bart Peeters leek het zelfs even té druk. Doordat de festivalweide aanzienlijk kleiner is geworden, wekt het de indruk dat er veel meer volk is dan de vorig jaren. Maar schijn bedriegt: bij headliner en afsluiter Asaf Avidan was de grote concerttent Kayam niet eens voor de helft gevuld.
Al zal dat misschien ook wel aan de algemene sfeer op Festival Dranouter liggen. Terwijl Asaf Avidan zijn übernasale stem geselde en Tom Barman volledig loos ging op de groovy jazz van zijn nieuwste project Taxi Wars, bevonden er zich meer mensen buiten de concerttenten dan erin. Dranouter is immers zo’n festival waar men oude bekenden tegen het lijf en prompt trakteert met een pintje en een babbel. Niet dat de muziek van ondergeschikt belang is. Het vormt een wezenlijk onderdeel van de Dranoutersfeer, maar dan eerder als achtergrondmuziek. Dat moest ook Tom Barman vaststellen toen het geroezemoes boven de altsaxsolo van zijn kompaan Robin Verheyen uitkwam.
Dat betekent niet dat alle bezoekers van Festival Dranouter lak hebben aan de optredens. Tijdens het optreden van Kotjesvolk in de kerk kon je een speld horen vallen en ook in de andere kleine tenten zoals de Nekkastage en De Klakeye trof men een aandachtige luisteraars. Het illustreert de grote verscheidenheid bij het publiek. Aan de ene kant heb je de piepjonge Chiroleden die vooral naar Dranouter komen om een feestje te bouwen, het zwijn in de bieten te jagen, aan de andere kant heb je de oudere meerwaardezoekers die met op hun klapstoeltje met hun ogen dicht van het concert genieten.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier