De Poperingse An-Sofie Noppe speelde een thuismatch als opener van de Voute op de laatste festivaldag. Dat was eraan te zien: een volle tent en knipoogjes naar papa, mama en de kindjes.
An-Sofie Noppe, woonachtig in Gent maar afkomstig van de Poperingse deelgemeente Watou, ontplooide zich vooral tijdens haar studies als muzikale duizendpoot. Zo kan ze klarinet, sopraansax, gitaar, ukulele en klokkenspel. In een recenter verleden doorkruiste An-Sofie met Le Vélo Vert grote delen van Vlaanderen en Nederland, trok ze de hort op met het liedjesprogramma ‘A Sweet Journeyman’s Tale’, zong ze mee op het album ‘De Jager’ van Eva De Roovere, zong ze liedjes in voor uitgeverij Averbode… Ook begeleidt ze muzikale wandelingen en sprak ze stemmen in voor uitgeverij Die Keure.
In 2012 won ze ‘De Muziekklas’ van Radio 2 in het genre kleinkunst. Sindsdien focust ze zich vooral op haar eigen repertoire. Liedjes over flamingo’s, mandarijnen, opa’s en kleine zussen. Haar eerste singles ‘Peperkoeken Hart’, ‘Vogelvrij’ en ‘Sprookje’ werden netjes opgepikt op de (nationale) radio en kreeg een vervolg met haar eerste, echte full album ‘Wij blijven hier’.
Het was een thuismatch voor jou. Zag je veel bekenden in het publiek?
“Ik heb eigenlijk niet zo goed gekeken, maar mijn familie was van de partij. Mijn broer Pieter-Jan rapte zelfs een stukje mee en mijn ouders waren min of meer mijn roadies. Ook mijn kindjes Otis en Noa waren er. Het was nog maar de tweede keer dat ze mij aan het werk zagen. De eerste keer was dan nog solo in de Kinderboerderij in Reningelst. Nu was het met volledige band en in een andere setting. Toch wel speciaal.”
“Een grappig verhaal: ik dacht aanvankelijk dat de Voute in De Klakeye was, maar het bleek toch om een grotere tent te gaan. Dan sloegen de zenuwen wel even toe, maar ik was al snel op mijn gemak als ik zag hoe goed de tent gevuld was. En dat om halfeen ‘s middags. Toen ik nog als toeschouwer naar het festival kwam ik voor dat uur mijn tent niet uit. Bovendien kregen we een staande ovatie, wat ook altijd deugd doet.”
Je bracht in februari je debuutplaat ‘Wij blijven hier’ uit. Hoe werd die ontvangen?
“Goed. Ik krijg veel lovende reacties. Om de plaat te financieren had ik een crowdfundingcampagne opgestart en die was geslaagd: ik kon 109 % van het vooropgestelde bedrag inzamelen. Ik kreeg wel niet zo veel airplay op de radio en amper aandacht in de pers, maar toch mocht ik deze zomer op drie schitterende festivals spelen: Gentse Feesten, Boterhammen in het Park en nu dus Festival Dranouter. Dat is toch een teken dat veel mensen de plaat en mijn live optredens wel kunnen pruimen.”
Speel je graag op festivals?
“Zeker en vast. Normaal speel ik ‘s avond in een zaal die dicht is waardoor je een meer intieme sfeer kan creëren. Op een festival is het toch anders. Ik speelde al ‘s middags, in een tent, in het daglicht met her en der achtergrondgeluiden. Dat brengt toch een speciale ambiance met zich. Het is ook goed om eens uit je comfortzone te stappen en dit doen.”
Als meisje van de streek zal het wellicht niet de eerste keer zijn dat je op Festival Dranouter bent?
“Ik ga al naar Festival Dranouter van sinds ik geboren ben. Lang geleden heb ik hier ook eens gespeeld met Le Vélo Vert. Ik kan veel leuke anekdotes vertellen over mijn wilde jaren in Dranouter, maar die zijn niet geschikt voor publicatie in de gazet. Het leuke aan Festival Dranouter is dat iedereen zo lief en content is om hier te zijn. Overal kom je ook wel iemand tegen die je kent en met wie je een babbeltje kan slaan. Dat zorgt voor een prachtige sfeer.”
Het voordeel van te openen is dat je nog een hele dag te tijd hebt om andere artiesten te zien. Wie staat er bovenaan op je verlanglijstje?
“Ik weet nog niet precies wie er allemaal komt, maar sowieso ga ik deze namiddag nog gaan kijken naar Douglas Firs. Vrijdag was ik hier ook al en toen zag ik Angèle aan het werk. Toch straf hoe zo’n jong meisje op het podium staat alsof ze het al zeventig jaar doet.”
Wat zijn de verdere toekomstplannen van An-Sofie Noppe?
“In het najaar staat er een klein solotourneetje op de agenda in de kleinere cafés en het voorprogramma van Wouter Berlaen. Dan wordt het weer tijd om aan de volgende plaat te werken. Ik heb de smaak te pakken. Ik speelde vandaag met ‘Optie’ een West-Vlaams nummer en dat gaat me toch goed af. Uiteindelijk is het mijn moedertaal, terwijl ik in het Nederlands soms dreig te vervallen in clichés. Wellicht zal er dus meer West-Vlaams te horen zijn op de nieuwe cd.” (TOGH)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier