Ingeborg: “Ik heb nog stress, echt waar. Maar ik vind het niet meer erg”

Na een drukke en succesvolle VTM-carrière begon zangeres Ingeborg (Sergeant) – afkomstig uit Menen – zich toe te spitsen op yoga en meditatie. Ze opende ook De evolutie, waar ze op haar manier de mensen laat relaxen en een andere kijk op het leven geeft. Ingeborg bracht ook een nieuw album uit: ‘Where the sky touches the sea’. Een cd met zeventien nummers die je heel rustig moet beluisteren.

We spraken met Ingeborg in De evolutie in Sint-Kruis bij Brugge.

Jarenlang zat je in de sleur van het tv-werk en programma’s samenstellen. Tot je koos voor meditatie en yoga. Was dat een heel grote stap?

Ingeborg : “Dat was inderdaad een grote omkering. Ik koos voor een andere wereld. Meer naar binnen gericht, maar heel relevant op dat moment voor mij, omdat het naar buiten allemaal veel te hectisch en te druk was. Eerlijk door eigen meditatie kwam ik tot rust.”

Heb je lang moeten nadenken vooraleer je die keuze maakte, vooraleer je koos voor die nieuwe levensstijl?

Ingeborg: “Dat is heel organisch gegaan, dat gebeurde niet van de ene op de andere dag. Dat was een combinatie van… Jacky Huys die stierf, de man die ook freelance redacteur was, die voor Humo en Knack werkte, een beetje cynisch en met een gouden hart, die mij schitterend bijstond, mij hielp in alle programma’s. Hij kreeg leukemie. Ik maakte de tv-reeks Wondere wereld vanuit een interesse van er moet toch meer zijn dan het oppervlakkig verhaal van huisje, tuintje, boompje en werken, daarna met pensioen gaan. Er was een tocht, en honger naar vervulling, naar zin geven. En die reeks in 1999 van Wondere wereld heeft mijn leven binnenstebuiten gekeerd. De interesse was er, maar is nadien ongelofelijk veel versterkt. Het hek was toen van de dam. Vanuit die interesse volgde ik dan workshops, maar ik bleef met één been nog bij VTM in dienst. Ik zei aan de baas Van Tillo dat ik ging stoppen, alhoewel ik nog een contract had van drie jaar. Hij zei : blijf nog een beetje, we gaan voor je zoeken naar geschikte programma’s. Ik heb dat ook gedaan en ik ben blij dat ik het qua tv-werk zo mooi kon afronden.”

Moest je een beetje afkicken van het hectische leven ?

Ingeborg : “Ik zeg tegen de mensen in De evolutie : ik ben op mijn 32ste levensjaar met pensioen geweest. Ik ging dan met een vriendin een kopje koffie drinken, ik las een boek, ik beleefde mijn leven in een vertraagd tempo. Ik deed gewoon waar ik nog zin in had. Mijn man was op dat moment bezig met de kookcarrière van Piet Huysentruyt. Er was een inkomen, ik wilde vooral tijd nemen om mij te herbronnen, om te mediteren. Ik mediteerde dan zelfs meer, dan nu. Dat is zo wanneer mediteren je werk wordt (lacht). Mijn werk is nog altijd mijn hobby, maar toen stond ik op en ik begon te mediteren, ‘s avonds ook één uur mediteren. Voor mezelf is het nu goed dat het niet meer zo intens is. Ga je immers daarin te ver, dan verlies je het contact. Toen we nog in Onze-Lieve-Vrouw-Waver woonden, vertoefde ik ver van de mensen. Ik had heel weinig sociale contacten, omdat ik mij opsloot, omdat ik op die manier dingen verwerkte. Later woonde ik in de Fonteinstraat in Brugge, in het huisje van Elsje Helewaut en haar man Chery. Ik zat dan op zolder, genoot van de omgeving, ik ging wandelen. Ik denk dat die periode toch heel belangrijk voor mij was om te herbronnen.”

Wat zei je echtgenoot over je ommezwaai : schat wat doe jij nu allemaal ?

Ingeborg : “Mijn man keek vanop afstand toe en dacht wellicht : komt dat nog wel allemaal goed ? Mijn enthousiaste blije vrouw die zo stil wordt (lacht). Hij was een beetje ongerust. Zou ze nu in een sekte zitten ? Ik kon daar immers heel geëngageerd in mee gaan. Ik volgde veel cursussen, was vaak tijdens het weekend weg, maar na een tijdje stabiliseerde dat en kwam ik terug terecht waar ik moest terecht komen…. Weet je, het is ook goed geweest dat mijn man Roland tussen zijn 50 en 60ste levensjaar een Compostella-tocht deed, samen met een vriend. Ieder jaar tien dagen stappen. Dat was zijn manier om voeling te krijgen met wat ik begon te ervaren dat er meer is tussen hemel en aarde…”

Je bent iedere dag bezig met mediatraining, yoga en mediteren. Leef jij dan iedere dag zen ?

Ingeborg : “Ik heb nog stress, echt waar. Het voordeel ervan is dat ik zoiets niet meer erg vind. Het moet ook niet weg, ik vecht er niet tegen. Deze week is het druk, awel dan is het druk. Ik kan meer toeschouwer zijn. Ik heb deze morgen nog 20 minuten gemediteerd…”

Omdat ik op bezoek kwam ?

Ingeborg : “Natuurlijk en ook omdat een ander weekblad afkwam (lacht). De meditaties zijn veel stiller geworden. Ik deed vroeger veel geleide meditaties, ik moest dat echt leren.”

Wat bedoel je met geleide meditaties ?

Ingeborg : “Sluit je ogen, we gaan eerst naar de ademhaling… ik begeleid dat. Voel wat er op dat moment komt, geef het heel veel ruimte. Geef veel liefde wat er nu op de voorgrond zit. Al je liefde, want dàt is daar om je bewust te maken. Dat is dus begeleid worden, je wordt bij de hand genomen, mensen krijgen aanwijzingen. Een Westerling die in stilte gaat zitten, begint te denken en zegt én dat nog, én dat nog, én dat nog… Wij zijn Westerlingen, wij hebben 60.000 gedachten op één dag. Zet je Westerlingen in stilte, dan beginnen wij te denken… Je moet ook hulpbronnen vragen. Dan komen we bij spirituele zingeving. Wat is voor je een hulpbron ? Dat kan heel concreet zijn. Vanuit een religie of heel abstract, maar ons huis De evolutie zorgt dat iedereen hier welkom is, dat iedereen hier zijn beleving vindt die bij hem of haar past.”

Klopt het dat je van weinig of geen stress langer gaat leven of is dat een fabeltje ?

Ingeborg : “Blijkbaar klopt dat… ik hoorde dat ook zeggen. Enkele dagen geleden keerden we terug van reis van Griekenland. Zit ik in een vliegtuig, dan besef ik dat het gedaan kan zijn. Mijn man komt gek wanneer ik dat zeg, want hij zit niet graag in een vliegtuig. Hij is echt bang. Ik zeg dan : hebben we alles gezegd en gedaan ? Ik ben bezig : leef ik ten volle, leef ik in een droom ? Vandaar die nieuwe cd, ik wilde die uitbrengen want dan is mijn cirkel rond. Ik wist dat de cd af was. Stortte het vliegtuig neer, dan was die cd toch klaar. Ik heb dat ook ‘s avonds wanneer ik ga slapen : is er nog iemand kwaad op mij of ben ik zelf op iemand kwaad ? Ik kan mezelf vergeven, de andere vergeven. Dat zijn heel klassieke dingen, heel eenvoudig. Veel mensen denken dat ik met moeilijke dingen bezig ben, maar dat is helemaal niet zo.”

Wanneer er iemand boos op je is, ga je dan zelf de telefoon nemen en zeggen : we moeten dat vandaag nog uitpraten ?

Ingeborg : “Ja, ik vraag of ik ergens kan tegemoet komen of we elkaar ergens kunnen vinden in het midden. Waarom zijn ze kwaad ? Omdat ze gekwetst zijn. Ik bemerkte al dat mensen niet direct kunnen zeggen dat het vergeven is, omdat ze gekwetst zijn en dat doet veel pijn, omdat het een oudere wonde is die ik heb aangeraakt. Ik vind het erg, maar ik kan niemand dwingen. Ik kan enkel vragen of ik ergens tegemoet kan komen. Ik vind vrede ongelofelijk belangrijk. Voor mij is vrede gerelateerd aan rust.”

Vrede begint blijkbaar in heel wat landen een ver-van-mijn-bed-show te worden. Heb je schrik voor de toekomst ?

Ingeborg : “Ik ben mij heel bewust dat het een weerspiegeling is van onze gewelddadige natuur. Innerlijk hebben wij wel wat werk. Wanneer je met licht werkt, kom je ook uw schaduw tegen. We hebben een interessant, venijnig ego, dat heel koppig is en gelijk wil hebben. Als je je daarvan bewust wordt en daar ook met liefde naartoe gaat – in gesprek mee gaat – dan word je een vrediger persoon. Dat is mijn verantwoordelijkheid. Ik moet zorgen dat de mensen zich hier bewust van worden, want wat er in de wereld gebeurt, is een weerspiegeling van meer dan zeven miljard mensen. Wanneer je ziet hoe mensen in scheidingen terecht komen, heel gemeen zijn tegenover elkaar en de kinderen, dan is er nog veel werk aan de winkel. Er zijn geen oordelen meer, enkel een roep naar bewustwording. Een andere raakt iets aan dat je kwaad of verdrietig maakt, kijk ernaar, het is een oudere wonde.”

Wie komt er naar De evolutie ? Mensen die via specialisten bij je terecht komen ?

Ingeborg : “We werken al meer met huisartsen samen. Dat komt omdat ik in mijn laatste jaar psychologie zit. Ik wil ook samenwerken. Ik zat ooit in een hoekje, maar nu is het mijn intentie om samen te werken. Ik merk gewoon dat meditatie werkt. Ik wist enkel niet dat het wetenschappelijk bewezen is. Er is ook al veel onderzoek naar gebeurd, hét werkt ! Er komen mensen die zijn doorgestuurd, andere mensen vertellen het zelf door. Voor sommigen is het wel een drempel. Ik bemerk dat yoga het meest toegankelijk is. Je kan mensen warm maken om het te doen, maar je kan aan mensen niet zeggen dat ze het moéten doen. Ik zeg dat ook aan mijn man (lacht). Hij gaat wel eens mee naar een cursus. Dan maken we het samen mee. Ook koppels komen langs, dat is een goede evolutie, maar als één partner het niet ziet zitten, dan is het lastig. Het is echter niets om bang van te zijn. Meditatie helpt wel veel mensen. Ik zie het aan getuigenissen maar ook aan mijn leven. Ik leer nog iedere dag technieken bij. Mensen zijn ook zo verschillend. De ene komt binnen en zegt : zeg wat ik moet doen, geef mij een tip. De andere wil gewoon gehoord worden, wil een spirituele uitleg, wil hier gewoon zijn. Ze komen hier toe, ademen uit, doen hun ogen dicht. Ik begin altijd met drie minuten muziek en relaxen, eens gewoon uitblazen…”

Hoelang komen de mensen langs ? Tot ze zich beter voelen ?

Ingeborg : “Je hebt mensen die plots in een acute situatie zitten, bijvoorbeeld mensen die te horen krijgen dat ze kanker hebben. Ze hebben schrik om te sterven. Je hebt ook mensen die in een scheiding zitten, die vol stress zitten en die hopen op hulp. Het hielp mij toen ik veel stress had, dus zal het ook andere mensen helpen. Ik laat ook mensen proeflessen doen. Shammi – een Indiaanse West-Vlaming, getrouwd met een Vlaamse vrouw en papa van twee dochters – geeft twee keer per week les bij ons. Hij is zeer goed om yoga in te zetten voor fysieke welzijn. Hij weet precies welke oefeningen goed zijn voor welke krachten. Last van je lever ? Doe die oefeningen. Ik ben daar minder in thuis, bij mij ligt de focus op het algemeen welzijn en even afstand nemen van je persoonlijke leven. Kom je hier buiten, dan wil dat niet zeggen dat plots alles happy is. Neen, de cursus is buiten. ‘t Leven is de cursus, hier is dat een oase, iedereen begrijpt elkaar. De cursus is buiten in ‘t leven : een lastige baas, een moeilijke collega, een moeder die aan het dementeren is… Dat is niet evident om alles te verwerken. Dat algemeen welzijn is mijn insteek, dat mensen een plek vinden en vroeger was dat de kerk. Voor mij is de kerk enorm waardevol. Het is spijtig dat de Kapucijnen in Brugge misschien zou sluiten. Dat is heel jammer. Wat we daar al met die meezingconcerten én kerstconcerten deden. Ongelofelijk ! Ik wil gerust die kerk open houden, ik wil iedere avond komen zingen…”

Ben jij de ontdekker van de meezingconcerten ?

Ingeborg : “Ik denk het niet, dat zou teveel eer zijn. Ik zit wel in die pioniersperiode van zelfontplooiing. Els De Schepper en Birgit Van Mol waren daar ook mee bezig. Dat is ook goed, want er is heel veel aan de hand. Het water stijgt letterlijk. Er zijn heel veel nationaliteiten, mensen hebben heel veel aan hun hoofd. We dachten dat het leven gemakkelijker zou worden, maar we doen tien jobs in ons leven. Sommigen slimme mensen gaan een keer vissen of gaan een keer naar de voetbal. Iedereen heeft een uitlaatklep, maar als je dat niet meer hebt. Het spirituele luik is voor mij een heel belangrijk luik. Ik heb niet de intentie van te zeggen in wie je moet geloven. Via de hindoeïstische en boeddhistische stroming kwam ik terug terecht bij de christelijke stroming. De cd is hevig christelijk geïnspireerd… Voor mezelf was het gemakkelijker om terug aansluiting te vinden.”

Deze cd is de nummer zeven in je carrière. Ik denk dat de tijd van ‘Door de wind, door de regen’ definitief voorbij is en dat er nu compleet andere songs op prijken. Kerkliederen ?

Ingeborg : “Helemaal niet. Het is een hele tocht, zeventien liedjes, het vraagt tijd om te luisteren. Eén liedje per dag is genoeg. Een juiste dosis nemen. Ik heb bemerkt dat mantra’s… (vier zinnen in bv. We came to heal…) dat zijn vier zinnen en door dat te herhalen gebeurd er iets. We hebben zelf Engelstalige en Nederlandstalige mantra’s geschreven. We vonden er ook op Hawaï., een nummer over de aarde. Als er daar veel vergif is, dan zijn we ook vergiftigd. Dan is er een nog een Franciscus gebed, een prachtig gebed. Instrument van vrede, voor mij is dat de Ingeborg van vroeger, toen ik stille liedjes bracht. En mijn eerste single Laat het maar los. Nu heb ik een plugger, een radioman, die mijn cd aan alle radio’s gaat voorstellen. Daarom kozen we voor Laat het maar los als eerste single, omdat het de mensen gaat helpen om een brug te maken. Je gaat niet denken dat het een mantra is, maar de tekst is waarmee ik bezig ben. Volledig Ingeborg hier, vertaald in muziek, maar die wel aansluiting vindt met de Ingeborg die ze kennen van vroeger. De tweede single wordt We came to heal, een kerstsingle.”

Terug een cd uitbrengen en opnieuw optreden. Dat dat raar na zo’n lange stilte ?

Ingeborg : “In mijn stille periode was ik bezig met workshops. We brachten wel ooit iets uit in Japan, maar dat bleef hier onder de radar. Ik wilde het hier niet uitbrengen bij een platenfirma. Ik was toen blij dat die cd er wel was. Als ik toen stierf, dan was die cd er toch.”

Jij sterft blijkbaar meerdere keren in je leven ?

Ingeborg : “Iedere avond (lacht). Veel mensen zijn niet bezig met de dood. Ooit las ik een boek van een Nederlandse schrijver. Toen ik dat las, wist ik de fases van mijn huidige leven.”

Geloof je in wonderen ?

Ingeborg : “Misschien raar om te zeggen, maar ik geloof in wonderen. Wonderen zijn dingen die we niet kunnen uitleggen. Het moment dat we het uitleggen is dat geen wonder mee. Ik bel uit Egypte, jij zit in Brugge en we kunnen praten met elkaar. Dat is toch een wonder, maar we kunnen dat uitleggen omdat dit met frequenties en lijnen te maken heeft, enz. Helen is ook zo’n wonder. Een man uit Brazilië… hij geneest mensen. Ik zag veel dingen in mijn leven die ik niet kan uitleggen, omdat er nu geen uitleg voor is maar waar er ooit een uitleg voor zal zijn. Alles wat jij hierrond ziet, is een wonder. Bouwen in de Bisschopsdreef ? Nooit toestemming krijgen, we kregen die ook niet en maar blijven mediteren. Dan toestemming van al de buren, dan één persoon die wat dwars lag… Ik zeg regelmatig tegen de mensen iets dat ik in India leerde : je moet de zegen vragen van je moeder en je vader. Je moeder is de zegen voor je gezondheid en je liefdesleven, de zegen van je vader is voor werk, geld, huis en structuur. Ik vroeg aan mijn ouders dé zegen. Ik wilde De evolutie heel graag realiseren, maar als het echt niet mocht, dan zou ik een klein huisje bouwen voor ons. Mijn ouders zeiden heel relevante dingen. Mijn moeder zei iets over een persoon die er tegen was, mijn vader zat met schrik over té hard moeten werken om dat te kunnen afbetalen. Hij was bezorgd. Ik kreeg de zegen, de woensdag was ik bij stad Brugge én het was goedgekeurd. Een wonder toch ! Wat deed ik ? Ik geloof heel sterk in een soort kracht. Ik vraag soms aan iedereen hulp, ongeacht welke gdsdienst. Kom overeen, zeg ik dan.”

(PADI)