Gent Jazz: sterk LABtrio, dansen met Herbie Hancock

Christian Scott. © Bruno Bollaert
Patrick Depypere
Patrick Depypere Medewerker KW

Gent Jazz wist ook dit jaar weer enkele grote namen te strikken voor een festival in een gemoedelijke sfeer. Voor elk wat wils, jong en oud. Het grote leeftijdsverschil op het plein deed zich ook op het podium voor. Dit wordt duidelijk in enkele hoogtepunten uit het eerste weekend van het jazzfestival.

De New Orleanse trompettist Christian Scott brengt dit jaar een hele reeks nieuw werk uit. Zijn bedoeling is om een zo open mogelijke mix van verschillende culturen te creëren. Dit merk je direct aan de opstelling op het podium: de jazzbezetting wordt aangevuld met dwarsfluit (Elena Pinderhughes) en djembee, conga’s en dundun (Weedie Braimah). Scott is heel dankbaar om te mogen samenspelen met zijn collega’s en neemt dan ook uitvoerig de tijd om ieder bandlid vol lof voor te stellen aan de hand van anekdotes. De pas 22-jarige drummer Mike Mitchell zorgt bijvoorbeeld voor de swag in de band.

De set begon met vrij chaotische composities, werd doorspekt met best wel irritante 808-claps. Daarna werd plaats gemaakt voor meer toegankelijke jazz en er werd geëindigd met Scott’s nieuwste (vrij bombastische) compositie. Het is een soort ode aan de native Americans uit New Orleans, waarin hij zich naar eigen zeggen volledig bloot geeft. Hij vroeg aan ons hetzelfde: Be nice to each other. We only have one world. Amen!

Herbie Hancock.
Herbie Hancock.© Bruno Bollaert

Herbie Hancock

Headliner op vrijdag was de 77-jarige legende Herbie Hancock, geruggesteund door een bijna even grote legende, drummer Vinnie Colaiuta (61), die samen met bassist James Genus voor een ijzersterke ritmesessie zorgt. De solo van Genus lijkt haast uitgeschreven te zijn, want Colaiuta geeft quasi alle ritmes subtiel mee met zijn basdrum. De virtuositeit van ieder bandlid is niet in woorden om te zetten. Toch hadden we over het grote deel van de set het gevoel dat Hancock er een lange, iets té experimentele jamsessie van maakte. Verrassing: Lionel Loueke experimenteerde op elektrische gitaar, terwijl hij in zijn moedertaal zong en sprak. Een zeer straffe coördinatie. Hancock zelf snapte er ook niets van. Op het einde kregen we toch nog enkele hits te horen, waaronder Cantaloupe Islan en Chameleon, waarin de solo’s wél gebouwd werden op een steady groove en iedereen in de bomvolle tent uit zijn stoel sprong en eventueel een danske placeerde.

Anneleen Boehme van LABtrio.
Anneleen Boehme van LABtrio.© Geert Vandepoele

LABtrio

Ook West-Vlaams talent op Gent Jazz: Anneleen Boehme uit Izegem en Bram De Looze uit Knokke-Heist. Beiden vormen samen met Gents drumfenomeen Lander Gyselinck LABtrio. Hierin flirten ze met uiteenlopende composities en hits uit diverse genres, alles charmant aan elkaar gepraat door contrabassiste Anneleen Boehme. Van Michael Sembello’s Maniac over prachtige interpretaties van een Fuga en Goldbergvariatie van J.S. Bach tot Angelo Badalamenti’s Love Theme uit Twin Peaks. Hiermee maakten ze reclame voor het nieuwe derde seizoen van de serie dat de bandleden zelf nog niet hebben gezien. Wij wel en wij vergelijken het werk van David Lynch dan ook graag met LABtrio: even surreëel, maar o zo fantastisch.

Norah Jones

Het eerste weekend werd afgesloten door de New Yorkse Norah Jones. Het eerste halfuur bracht ze vooral nieuw werk, niet zo poppy, maar wel doordacht toegankelijke jazzy songs met toch ook wel een hoog country gehalte door het veelvuldig gebruik van een pedal steel. Jones begeleidt zichzelf hierin op piano. De muzikanten kennen duidelijk hun plaats, waardoor de aandacht volledig gericht wordt op haar breekbare, melancholische stem, die bij momenten aan Sia doet denken. Het gemak waarmee drummer Gregory Wieczorek dynamisch heel zacht speelt, maar toch de band bij elkaar houdt, is bewonderingswaardig. Verder krijgen we ook nog een rauwer stemgeluid van Jones te horen wanneer ze naar de gitaar grijpt. Twee keer gingen de smartphones dan toch de lucht in, bij de hits Come Away With Me en uiteraard bij het tijdloze Don’t Know Why, wat alweer vijftien jaar oud is. Norah Jones is een fantastische zangeres, maar lijkt haar optreden te brengen met iets te weinig inleving, spelplezier en interactie met de uitverkochte tent.

(PADI)

Gent Jazz: sterk LABtrio, dansen met Herbie Hancock
© FODI

Gent Jazz: sterk LABtrio, dansen met Herbie Hancock
© FODI

Gent Jazz: sterk LABtrio, dansen met Herbie Hancock
© FODI

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier