Christophe Vanderfaeillie uit Diksmuide voelt zich helemaal in zijn sas in Colombia. Of het zijn eindhalte is in zijn eeuwige drang om de wereld te verkennen, weet hij nog niet.
Hoe lang woon je al in Colombia en hoe ben je daar terecht gekomen?
“Ik woon hier nu al zo’n 14 maanden. Drie jaar geleden maakte ik een grote rondreis door Zuid-Amerika en tijdens dat jaar ben ik ook zes maanden in Colombia blijven plakken. Na dat jaar trok ik terug naar België, maar uiteindelijk ben ik toch naar Colombia teruggekeerd, met de bedoeling er voor langere tijd te blijven en er iets proberen te doen.
Sowieso had je al aardig wat van de wereld gezien, niet?
“Ja hoor. Nederland, Frankrijk, Duitsland, Griekenland, Italië, Hongarije, Spanje, Portugal, Vietnam, India, Peru, Bolivia, Ecuador, Colombia, Tunesië en Turkije kan ik intussen al afvinken. Ik heb al altijd een reiskriebel gehad en zocht manieren om mijn reizen langer te kunnen maken… Als vakantiejob begeleidde ik bjivoorbeeld jongerenreizen in Frankrijk, Italië en Turkije.”
“Als maatschappelijk assistent ging ik aan de slag bij De Sleutel in Wondelgem, een centrum voor drugsverslaafden. Ik beleefde er vijf intensieve jaren en besloot toen een jaar onbetaald verlof te nemen. Ik had een project gevonden in Peru – Oye Lena, een schooltje dat kleuteronderwijs aanbiedt – waar ik enkele maanden als vrijwilliger mocht gaan helpen. De rest van de tijd gebruikte ik om rond te trekken in de Bolivia, Peru, Ecuador en natuurlijk Colombia, waar ik ruim de tijd nam om het land te leren kennen. Na dat jaar ‘mijn zin kunnen doen’ was het moeilijk om me in België opnieuw aan te passen. Ik hervatte mijn job, maar besefte al snel dat ik alleen nog maar terug naar Colombia wilde. Ik had me nog nooit zo goed gevoeld als toen ik daar was.
Wat vonden je ouders van je vertrek?
“Ik ben enig kind en onze onderlinge relatie is echt super. Ze hadden me in de loop der jaren wel al vaker op reis zien vertrekken, maar dit was toch even anders. Ik zei alles op, verkocht met mijn auto mijn laatste grote bezit, en vertrok. Maar ze vertrouwen me en vinden het oké. Dat was voor mij ook de absolute vereiste: dat zij het goed zouden vinden. Anders had ik nooit kunnen vertrekken of er ten volle kunnen van genieten. ‘Wij zijn gelukkig als jij gelukkig bent’, zeggen ze.”
Waar woon je precies en hoe moeten we ons je woning voorstellen?
“Ik woon in Cartagena, aan de Caribische kust, samen met mijn Colombiaanse vriendin. Het is altijd fijn om er weer ‘toe te komen’, want eigenlijk ben ik er niet zo vaak. Het weer is er zo goed, dat je eigenlijk buiten leeft. Binnen ben je er enkel om eens iets te koken en om te slapen. Ons flatje ligt op een kwartiertje stappen van het centrum en op amper vijf minuten van de zee. We zitten in een typische Colombiaanse buurt en dat heeft zo zijn voordelen: het leven is er goedkoper dan in de toeristische buurt en bovendien heb je er nog dat authentieke gevoel. Ik ben in deze buurt de enige buitenlander.”
“Maar elk voordeel heeft ook zijn nadeel en in dit geval is dat de veiligheid. Elke woning in mijn buurt heeft tralies voor de vensters en de deur wordt ook nog eens afgeschermd met een tralie. Na 23 uur blijf je best binnen, of laat je je aan je deur afzetten met een taxi…”
Hoe kom jij er aan de kost?
“Ik was niet zonder spaarpotje vertrokken, omdat ik toch wat zekerheid in levensonderhoud wilde. De voorwaarde die ik mezelf had gesteld, was dat ik mijn centen wilde verdienen met dingen die ik graag doe. Fotografie en street art zijn twee van mijn grootste passies, en toen ik in Cartagena arriveerde, spotte ik al meteen coole graffiti en muurschilderijen. Ik nam er artistieke foto’s van en begon daarmee eigen postkaarten te ontwerpen, die ik in souvenirwinkeltjes en op straat ging verkopen.”
“Ze vielen in de smaak, maar ik merkte tegelijk dat ik vaak vragen kreeg over de graffiti zelf. Wie het gemaakt had, wat dat muurschilderij betekende, enzovoort. Ik kwam op het idee om een eigen ‘graffiti tour’ uit te schrijven en die zelf te gidsen. Een formule die momenteel erg goed begint te marcheren. De mensen die ik gids, geven wat ze willen, maar toeristen geven altijd prima fooien.”
“Intussen is ook mijn diploma maatschappelijk werk van pas gekomen. Voor de Nederlandse vzw La Vecina, die onderwijs aanbiedt aan kinderen uit een maatschappelijk kwetsbare visserswijk naast Cartagena, heb ik een tijdje Engelse les gegeven aan kinderen van het eerste en tweede leerjaar, en aan ouders van de kinderen.”
Is het je bedoeling om er voorgoed te blijven of is dit een tijdelijke stap in je leven?
“Ik woon nu even in Colombia, maar ik denk dat dit tijdelijk zal zijn. Want eigenijk is mijn beslissing geweest om te reizen, maar ik reis dan wel héél traag… Waar ik ben, probeer ik te doen wat ik graag doe, want iedereen heeft een inkomen nodig. Ik zie wel wat er op mijn pad komt.”
Wat is er zo aangenaam aan wonen in Colombia? Wat is er daarentegen minder prettig?
“In België bestaat ons leven uit op ons horloge kijken, in Colombia heb je dat niet. Je leeft meer in het hier en nu, waardoor je leert om echt te genieten van de dingen die je aan het doen bent. Het is ook een erg divers land: zee, progressieve steden, koloniale dorpjes, woestijn, bergketens, Amazonewoud… Enkele uren de bus op en je staat in een compleet ander landschap. Het weer is uiteraard ook een aangename factor, al kan het soms oko té warm zijn.”
“Er is geen bureaucratie: als beginnende zelfstandige kan je hier experimenteren zonder veel risico of papiermolen. Marcheert het, dan maak je het officieel. Valt het tegen, dan probeer je iets anders.”
“Het verkeer bevalt me minder, zeker als fietser. Want dan stel je niets voor en rijden ze je bij wijze van spreken liever omver dan je voorrang te verlenen. Wie zich een auto kan veroorloven, heeft ‘het gemaakt’ en wil dit dan ook tonen…”
Merk je in het leven van alledag iets van het drugsimago dat aan het land kleeft?
“Vooral de illegale markt van cannabis en cocaïne is hier nog erg aanwezig. Cannabis maakt voor velen hier deel uit van het dagelijkse leven, al verandert het stilaan. Cocaïne is een ander verhaal. De lokale bevolking weet dat dat tot niets goeds leidt, maar de toeristen komen er speciaal voor naar hier. Doordat dat ik vaak door de stad loop en met veel mensen contact heb, weet ik dat je het eigenlijk op elke hoek van de straat kunt krijgen, relatief goedkoop trouwens. Toeristen zullen het vijfdubbele betalen.”
Zou je het aanraden als reisbestemming?
“Heb je maar beperkt de tijd om Zuid-Amerika te ontdekken, kies dan voor Colombia, want hier vind je de samenvatting van dat continent. Natuurlijk is er criminaliteit en onveiligheid, maar bekijk dat in het juiste perspectief en gebruik je gezondd verstand: je moet niet om 4 uur ‘s nachts als een toerist met een camera rond je nek in een achterbuurt wandelen. Sinds de vredesgesprekken met het FARC is het toerisme eigenlijk zelfs aan het ‘boomen’ in dit land.”
Heb je er al Colombiaanse vrienden gemaakt? Ben je al helemaal opgenomen in het sociale leven van je buurt en stad?
“Doordat ik veel mensen ken, kom ik wel vaak op lokale feestjes en activiteiten, ja. Maar echte vrienden heb ik hier niet, en dat mis ik wel. Iemand met wie je je jeugd hebt doorgebracht, iemand die dezelfde cultuur spreekt, je Belgische humor snapt, de situatie in je thuisland kent… Dat, en mijn ouders, is het enige wat ik écht mis.”
(Frederik Jaques)
Reis rond de wereld - 2016
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier