Het Zesde Metaal: pure poëzie in het West-Vlaams

Thomas Dubois
Thomas Dubois Editieredacteur De Weekbode Roeselare – Izegem – Tielt

Als West-Vlaming zijn we misschien wat chauvinistisch voor onze eigen taal, maar toch: Het Zesde Metaal is momenteel op muzikaal vlak een van de exportproducten bij uitstek. Op Cactusfestival spelen was een thuismatch en dat bleek al snel.

Het Zesde Metaal speelde als tweede groep van de dag, maar kreeg toch langer dan een uur om te spelen. Meer dan terecht, want de groep is heus al langer bezig dan die laatste ‘Calais’ met het door iedereen bekende ‘Noa de wuppe’. De albums daarvoor zijn ook stuk voor stuk pareltjes.

Wannes Cappelle was zijn sympathieke zelve. Geen grote woorden, maar wel to the point, de muziek laten spreken. Beginnen met een lange intro om dan meteen ‘Ier bie oes’ op het publiek af te vuren. ‘Ier bie oes is’t goed’, ‘t zal wel zijn. Daarna volgde een mix van nummers uit het recentste album en het oudere werk. Daar waar ze tijdens de clubshows de focus legden op het donkere, werd voor de festivals een toch iets toegankelijkere weg ingeslagen. Iets wat ze twee jaar geleden ook al deden, toen ze hier voor het eerst stonden.

Het Zesde Metaal: pure poëzie in het West-Vlaams

‘Dag zonder schoenen’ was wellicht een eerste echte hoogtepunt. “Twee jaar geleden kregen we vijftien paar schoenen in de lucht, dat vonden we toen de max. Nu hopen we dat er toch nog een paar meer de lucht in gaan. Waar zijn die skoentjeeeeeeees?”, klonk het bij de zanger, waarop prompt heel wat schoenen de lucht ingingen. De geur, die moesten we er maar bij nemen.

Ploegsteert

Het publiek keek en zag dat het goed was. Bij de onbekende nummers werd voorzichtig meegewiegd en bij de bekendere ging er al eens een hand in de lucht of werd er geklapt. Na de nummers was er steevast gemeend applaus. Ook na Ploegsteert, het nummer waar de groep enkele jaren geleden voor het eerst het grote publiek mee raakte.

Maar de echte climax kwam er met ‘Nie voe kinders’, ‘Gie, den otto en ik’ en natuurlijk ‘Noa de wuppe’, waarbij de ‘Doe moa vwort’ door iedereen – West-Vlaming of niet – meegekeeld werd. Afsluiten deden ze dan weer ingetogen met ‘Liefde’, het eerste nummer van Calais. Liefde was er alvast uitgebreid aanwezig tijdens Het Zesde Metaal op Cactus. Alweer enkele hartjes gewonnen!

Speciale vermelding nog voor Tom Pintens die voor een niet te onderschatten meerwaarde zorgt. Ook al was het zijn tweede shift van de dag, eerder stond hij al met Tamino op het Cactuspodium.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier