Henk Vanhee, frontman van de Brugse rockgroep Cowboys & Aliens, zal voor ons drie dagen lang postvatten náást het podium. Vrank en vrij zal de Brugse rocker zijn mening geven over de optredens van het Cactusfestival.
De band van Henk Vanhee, Cowboys & Aliens, is een van de belangrijkste muzikale ambassadeurs van Brugge. De stonerockgroep, die in 1996 opgericht werd, stond al op Dour en Graspop Metal Meeting en mocht tussendoor ook het voorprogramma verzorgen van onder meer Deep Purple. Frontman Henk Vanhee, in het dagelijkse leven actief als beheerder van de onlinedrukkerij brunetprint.be, komt volgende week in actie op het Cactusfestival. Niet op het podium, maar wel ernaast. Voor kw.be zal hij op geheel eigen wijze de optreden recenseren.
Heb je er geen moeite mee om collega’s te beoordelen?
Henk Vanhee: “Het is dubbel. Ik heb al gerecenseerd voor rockbladen, waarbij er verscheidene bands passeren die ik heel goed ken. Dan is het niet evident om daarmee om te gaan, maar ik wil trouw blijven aan mijn mezelf, mijn mening en zal die ook altijd geven. Op Cactusfestival zal ik het daarmee minder moeilijker hebben. Daar zijn de groepen van een heel andere orde. dEUS is absolute top. Maar als het niet goed zou zijn, zal ik het ook neerpennen.”
Op wat ga je letten? Wat maakt voor jou een goed optreden?
Henk Vanhee: “Als mensen horen dat ik recenseer, denken ze vooral dat ik als muzikant zal letten op het muzikale. Maar dat is niet het geval. Voor mij – die geen instrument speel – is de podiumprestatie én -presentatie van diegene die het optreden moeten dragen van een veel groter belang. Het moet voor mij niet van het allerhoogste muzikale niveau zijn. De beleving van de band, dat het publiek iets heeft aan het optreden: dat is voor mij veel belangrijker.“
Naar welke optreden kijk je persoonlijk het meeste uit?
Henk Vanhee: “Ik ga al decennialang naar het Cactusfestival. Het is een van de weinig Brugse muzikale visitekaartjes naar de rest van België en daarop wil ik zeker niet ontbreken. De organisatie heeft opnieuw gekozen voor een heel eigenzinnig programma, maar persoonlijk kijk ik het meest uit naar Black Rebel Motorcycle Club op zaterdagavond. Met de hardere gitaren leunt het iets meer aan bij mijn genre.”
Over jezelf: met welke muzikale projecten ben je op dit moment bezig?
Henk Vanhee: “Cowboys & Aliens neemt even een zomerbreak. We vinden dat we geen twintig keer per jaar moeten optreden, want dan hebben de mensen het wel gezien. Daarom lassen we af en toe een rustperiode in. Maar in het najaar vieren we de vijftiende verjaardag van ‘A Trip to the Stonehenge Colony’, ons tweede album dat onze doorbraak betekende. We zijn van plan om de plaat enkele keren integraal te spelen. Verder zijn we ook al geboekt voor een Music for Life-actie in Izegem. In het najaar staan er ook optredens van Mother Jumps The Gun op het programma. Samen met vier andere bekende gezichten van de Brugse rock (Kris Vandekerckhove, Gunther Groth, Frederick Defraeye en Gino Claeys, red.) hebben we een eigenzinnige coverband opgericht, dat Britpop en Mod-muziek brengt. Het is de eerste keer dat ik in een coverband speel, maar het is best leuk om het werk van enkele van mijn idolen, zoals The Who of The Kinks, te werken. Tot slot zal er binnenkort een studioalbum uitkomen van Vikings & Bicycles. Projectleider van dit project is Noël Van Oyen, de godfather van de Brugse rockscène. Van zes nummers heb ik de lyrics geschreven en de zanglijnen uitgewerkt. Dat project zit in zijn eindfase en is ook voor het najaar. Ja, het belooft druk te worden.”
Tot slot: het is geen geheim dat je, als lid van de Orde van de Hoed van Antoine, een fanatieke Clubsupporter bent. Wat mag ik je voor komend voetbalseizoen toewensen?
Henk Vanhee: “De Orde van de Hoed van Antoine bestaat nog steeds, werkt nog steeds onafhankelijk, maar heeft eigenlijk een ceremoniële functie gekregen. Betrokken bij projecten, zoals het maken van een cd voor het goede doel, worden we niet meer. Wel wordt nog onze mening gevraagd in belangrijke dossiers, zoals dat van het nieuwe stadion. Het moet gezegd dat Club Brugge nog steeds belang hecht aan de Brugse stem. Wat je me mag toewensen : de titel, zoals je wel nu vaker hoort bij bestuur en supporters. In de meer dan veertig jaar dat ik supporter ben, heb ik heel wat titels mogen meemaken. De opvatting van een deel van nieuwe generatie supporters – “We hebben een goed seizoen gespeeld en volgend jaar gaan we dan wel voor de titel” – moet eruit. Na elf jaar is het hoog tijd om nog eens te mogen juichen.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier