Emeli Sandé sloot de tweede dag van Cactusfestival af. “Cactus heeft in het verleden al betere headliners gehad”, vindt onze reporter Stefan Vankerkhoven.
Na de memorabele overwinning van onze Rode Duivels tegen Engeland op de kleine (de echte!) WK-finale liepen wij in het Minnewaterpark een duidelijk in de overwinningsroes verkerende lookalike van de West-Vlaamse topchef Piet Huysentruyt tegen het lijf. Iets jonger dan de echte beroemde kok, nog minder haar, maar even sympathiek. “Wat hebben we geleerd vandaag?” brabbelde onze nep-Piet: 1. Kruid een bouillabaisse altijd af met een vleugje citroen! 2. Wees spaarzaam met Afrikaanse kruiden! 3. Er gaan dertien eieren in een dozijn.”
Lijkt Charlotte Gainsbourg nu op haar vader of op haar moeder? Die publieksvraag gonsde zaterdag in de vooravond door het Minnewaterpark. Ons oordeel? Ze heeft het graatmagere figuur van mama Jane Birkin, maar in haar aangezicht zie je onmiskenbaar enkele trekjes van papa Serge Gainsbourg. Gelukkig mist ze de lelijke patattenneus, de bloeddoorlopen ogen en diepe wallen van haar kettingrokende (waren het nu blauwe Gitanes of groene Gauloises?) en whisky zuipende vader.
Maar ze is ook muzikaal schatplichtig aan haar ouders: het nu eens hoog reikende kinderstemmetje, afgewisseld met gefluister en gehijg knipoogt naar mama in ‘Je t’aime moi non plus’, de hoog in de KW slow top 100 prijkende schandaalhit uit de Sixties. Wijlen papa Serge Gainsbourg leek eventjes zelfs uit het hiernamaals terug te keren, toen dochter Charlotte hun gemeenschappelijk nummer Lemon Inceste als afsluiter zong. Een liedje dat zij indertijd als minderjarige tiener mee hijgde en waarvoor Serge nu, in het post-Vangheluwe tijdperk, zeker in de gevangenis zou belanden. Maar deze liedjestekst is inmiddels onsterfelijk: Inceste de citron, Lemon inceste…
Alleen jammer dat eens te meer de stem van Charlotte Gainsbourg niet eens boven het geroezemoes van het publiek uitkwam. Bij momenten hoorde je zelfs niet of ze nu in het Frans of het Engels aan het zingen was! Wat overbleef was sfeervolle en bij wijlen dansbare elektropop. Met dank aan enkele leden van Daft Punk, die mee hielpen Charlottes jongste cd ‘Rest’ te realiseren.
Arsenal trad al voor de derde keer – of was het de vierde? – aan op Cactus. Voordien hadden wij eventjes gevreesd voor een afgang. Hun vorig concert in Brugge kampte met een slechte geluidsmix en hun nieuwste, in Nigeria met plaatselijke muzikanten opgenomen cd ‘In the rush of shaking shoulders’ kreeg lauwe kritieken in de muzikale vakpers. De liedjes zijn minder dansbaar en opzwepend, ondanks de aanwezigheid van Afrikaanse musici op dit album.
Maar ons kritisch voorbehoud bleek totaal onterecht. Arsenal palmde moeiteloos het Minnewaterpark in. Vanaf ‘Estupendo’ kreeg de groep de 10.000 festivalgangers aan het dansen. De songs uit hun jongste cd vloeiden probleemloos over in de bekende hits. Het Gentse producerduo Arsenal was ‘wijs’ genoeg om spaarzaam om te gaan met Afrikaanse muzikale kruiden en ook de betere Braziliaanse ingrediënten toe te voegen. Dat podiumbeest en publieksmenner John Roan af en toe vals zong kon de pret niet deren. Hij kreeg vocale ruggensteun van drie zangeressen, met Leonie Gysel in een glansrol. Het muzikaal hoogtepunt? Black Mountain? One day at the time? Nee! De samenzang met het publiek tijdens hun grootste hit ‘Melvin’.
De Britse zangeres Emeli Sandé heeft een prachtige stem. Na haar hit ‘Next to me’ in 2012 leek ze eventjes weggedeemsterd. Nu ze een nieuw (tweede?) album ‘Long live the angels’ uit heeft, kon Cactus Muziekcentrum Emeli Sandé strikken als headliner op de tweede festivaldag. De verwachtingen waren hoog gespannen, te meer daar ze zich lied begeleiden door een twaalfkoppig orkest met maar liefst drie achtergrondzangeressen en een driekoppige blazerssectie. Uiteraard bewees Emeli de kracht van haar stem, maar de blazerssectie mocht zich onvoldoende uitleven, waardoor de set de nodige swing miste.
Er waren enkele mooie momenten, zoals het liedje ‘Fine’, dat de zangeres enkel begeleid door een akoestische gitaar zong. Maar het oeverloos herhalen van sommige lyrics uit een song als ‘Freedom’, in de hoop op interactie met het publiek, verveelde op den duur. Spijtig, maar zo gaan er dertien in een dozijn. Cactus heeft al betere headliners gehad in het verleden. Dat lijkt het euvel te worden van deze editie. Afwachten wat zondagavond brengt…
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier