Chris Dusauchoit: “Cactus is geen festival als een ander”

Chris Dusauchoit aan de slag als presentator op het Cactusfestival. © Foto TV
Redactie KW

Het Cactusfestival, dat van vrijdag tot zondag plaatsvindt in het Minnewaterpark, brengt radio- en tv-maker Chris Dusauchoit minstens één keer per jaar terug naar zijn geboortestad. Op enkele onderbrekingen na, neemt de geboren en getogen Bruggeling het presentatiewerk al zo’n tien jaar en met zichtbaar plezier op zich. Een flard Brugs en een gewaagd statement zijn nooit veraf.

Chris Dusauchoit woont al vele jaren niet meer in zijn geboortestad, maar zijn Brugse roots steekt hij zeker niet onder stoelen of banken. Als om ons te overtuigen schakelt hij tijdens dit interview plots over van het algemeen Nederlands naar een erg sappig Brugs. “Ik ben opgegroeid in de Waalsestraat, vlakbij de Botanieken Hof”, vertelt Chris. “Een Bruggeling van binnen de poorten dus!”

Zijn eerste contacten met het Cactusfestival dateren al van bij het prille begin van dit evenement, in de vroege jaren ’80 van de vorige eeuw. “Het festival vond toen nog plaats op een klein pleintje achteraan de Sint-Amandsstraat. Daar bevond zich toen ook het links-revolutionaire café Cactus. Het hing er vol met affiches voor het pacifisme en tegen de plaatsing van kernraketten. Ik herinner me nog goed een optreden van Bea Van der Maat en haar groep Won Ton Ton. In die tijd was het trouwens nog een gratis festival. Cactus is doorheen de jaren zo veel méér geworden dan een festival; er is een volledige muziekwerking uit gegroeid met evenementen doorheen het jaar.”

Geen place m’as-tu vu

De jongste tien jaar heeft Chris alvast een goede reden om minstens één keer terug naar Brugge te komen: de presentatie van het festival in het Minnewaterpark. “Ik heb die opdracht overgenomen van Nic Balthazar. Zelf gooi ik graag eens wat Brugs tussen mijn presentatie, maar voor Gentenaar Nic was dat natuurlijk iets moeilijker”, lacht hij. “Ik doe het nog altijd heel graag. Cactus is geen festival als een ander. Hoewel het natuurlijk al flink gegroeid is, blijft het toch gezellig en enigszins kleinschalig. Je vindt er bijvoorbeeld ook veel gezinnen met kinderen. Het is allemaal erg laid back; helemaal anders dan in Werchter bijvoorbeeld, waar er wel tien verschillende polsbandjes zijn volgens de zone waarin je al of niet mag komen. Daar is het meer en meer een place m’as-tu vu geworden waar BV’s maar al te graag flaneren.”

“De beste voorbereiding op een presentatie, is deze die je niet moet gebruiken”

“Op Cactus hebben we nog altijd alleen een front- en een backstage. Hier komen de mensen nog voor de muziek en de sfeer en niet om te netwerken met bedrijfsleiders en BV’s allerhande. Het kader, het prachtige Minnewaterpark, is natuurlijk ook wel uniek. Dat kan je met niets vergelijken. Wat ik ook zo leuk vind aan Cactus is dat ze nog kansen geven aan onbekend talent. Van één vierde van de bands die ze programmeren heb ik nog nooit gehoord en dat is goed. Buffalo Tom bijvoorbeeld is hier begonnen en doorgegroeid tot een heel grote naam.”

Tegen het dolfinarium

Chris zal het komende weekend dus weer op zijn geheel eigen wijze het publiek op temperatuur brengen en doorheen de optredens gidsen. “Ik ben nooit een presentator geweest die het programma afdreunt of lesjes naar voor brengt over de bands. Natuurlijk bereid ik me wel enigszins voor, maar dat moet niemand merken. De beste voorbereiding is deze die je niet moet gebruiken”, stelt Chris. “Ik probeer zo veel mogelijk in te spelen op actualiteiten en wat ik rondom me zie gebeuren. Humor is daarbij heel belangrijk, en dat mag ook al eens een beetje scherp zijn. Toen er heisa was door buurtbewoners die klaagden over het lawaai, dan vroeg ik het publiek om stil te applaudisseren of om een applaus via sms over te maken. Soms zit er ook wel een stukje engagement in mijn presentatie. Misschien was het podium van Cactus daarvoor niet het meest geschikt, maar ik blijf strijden tegen het gevangen houden van dolfijnen in het Boudewijnpark en dat mag geweten zijn.”

“Ik blijf strijden tegen het gevangen houden van dolfijnen in het Boudewijnpark”

Of Chris leuke anekdotes kent van zijn tijd als presentator? “Absoluut. Zo was er die keer toen Elvis Costello moest optreden. Ik deed eerst nog een oproep voor een meisje dat verloren gelopen was. Costello vond dat het allemaal te lang duurde en pakte gewoon mijn microfoon af en begon met zijn set! En Thurston Moore (oprichter van de band Sonic Youth, red.) wilde eens aan zijn set beginnen terwijl het eigenlijk nog te vroeg was. Hij beklom zelf het podium, pakte een microfoon en riep mij het podium op zodat ik hem zo vlug mogelijk kon komen aankondigen … Ik heb zelf ook eens een meisje dat haar ouders zocht het podium opgeroepen en een band laten aankondigen. Op Cactus kan dat allemaal. Het blijft zo’n spontaan en charmant festival!”

(Piet De Ville)

De concertfotograaf in Chris Dusauchoit

De aandachtige bezoeker van Cactusfestival zag het misschien al: nadat hij een band of artiest aangekondigd heeft, vervoegt Chris Dusauchoit graag het kransje fotografen dat de concerten vastlegt voor het nageslacht. “Na mijn presentatie stel ik mij inderdaad graag op tussen de andere fotografen”, zegt hij daarover. “Ik heb wel degelijke apparatuur, maar ik stel me zeker niet gelijk met de beroepsfotografen. Ik ben en blijf een liefhebber. Een amateur en de foto’s zijn gewoon voor mijn eigen collectie bestemd.”

Speciaal voor onze krant bezorgde Chris ons zijn drie favoriete concertfoto’s vanop Cactusfestival. (PDV)

Grace Jones.
Grace Jones.© Chris Dusauchoit

Massive Attack.
Massive Attack.© Chris Dusauchoit

Het Zesde Metaal.
Het Zesde Metaal.© Chris Dusauchoit

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier