Burgemeester Bart Dochy (Ledegem): “Mispakt aan het ritme van mijn openingsdans”

Frederic Vansteenkiste
Frederic Vansteenkiste Medewerker KW

Maar weinig mensen die een stem zó weten te appreciëren als burgemeesters. En dus moeten de verkozenen des volks ook wel iets hebben met muziek. We vragen elke week een burgemeester naar zijn of haar favorietje liedjes en laten jullie met veel plezier meeluisteren. Deze week : Bart Dochy, burgemeester van Ledegem.

Na ongeveer 30 afleveringen van de Lijst van de Burgemeester is het al een beetje duidelijk. Er zitten enkele getalenteerde muzikanten bij onze burgervaders en -moeders, maar aan de meesten is toch geen grote muzikale carrière verloren gegaan.

De leraar zei dat het zingen van de helft van de noten niet volstond om muzikant te worden

Dat is ook zo bij Bart Dochy, burgemeester van Ledegem. “Ooit volgde ik één jaar notenleer, ik strandde met 56%”, vertelt de burgemeester. “Dit was onvoldoende, 70% was toen de norm. Toen ik uitleg vroeg aan de leraar liet hij mij weten dat het zingen van de helft van de noten niet voldoende was om muzikant te worden. Ik heb het er dan maar bij gelaten.”

“Mijn respect voor mensen die wel overweg kunnen met een muziekinstrument is daardoor sterk gegroeid”, geeft Bart Dochy toe. “Ik hou wel van een bezoekje aan het optreden van de plaatselijke fanfare en harmonie of van een lokaal muziekgroepje.”

Een stevige gitaarsolo is wel aan mij besteed

De burgemeester is misschien zelf geen muzikant, maar hij houdt wel van muziek. “Eind jaren 80, begin jaren 90 bezocht ik met vrienden verschillende muziekfestivals en optredens. Rock Torhout was een vaste waarde in onze agenda. We zagen er onder andere Midnight Oil, Metallica, Paul Simon en andere groten der aarde van de toenmalige muziekwereld”, herinnert Bart Dochy zich nog. “Andere vaste bestemmingen waren lokale festivalletjes, KLJ-fuiven en (hard)rockfuiven. Tot op vandaag apprecieer ik nog steeds het wat ruigere werk, een stevige gitaarsolo is wel aan mij besteed. Daarnaast hou ik ook wel van de tragere nummers. Maar de muziek moet karakter uitstralen.”

Welke nummers aan die voorwaarden voldoen, ontdek je hieronder:

>> Deze playlist werd gemaakt via Deezer. Indien u enkel 30 sec. per nummer te horen krijgt, meldt u zich best eerst aan via deezer.com

01 Whole Lotta Rosie – AC/DC

“Voor mij is dit absoluut het beste nummer aller tijden. Niet stuk te krijgen, al moet het voor mij in principe wel in de originele uitvoering. Dat wil zeggen met de eerste zanger, Bon Scott.”

02 Welcome to the Jungle – Guns ‘N’ Roses

“Appetite for destruction, de full CD van Guns ‘N’ Roses is voor mij het beste album aller tijden. En ‘Welcome to the Jungle’ is daarvan het eerste nummer. Vooral de intro is overweldigend. Axl Rose wordt nu blijkbaar zanger van AC/DC. Ik kijk alvast uit naar zijn uitvoering van Whole Lotta Rosie!”

03 Bed Of Roses – Bon Jovi

“Ik hou ook wel van een aantal slow nummers en Bed of Roses is heel bijzonder.”

04 Nothing else Matters – Metallica:

“Dit was het openingsnummer op ons huwelijksfeest. Ik had mij wel wat mispakt aan het ritme, het is niet evident om op dat nummer te dansen!”

05 Killing in the name of – Rage against the machine

“Nog een klassieker, uit de jaren negentig dit keer. Ik heb het wel voor rock, zoals je merkt.”

06 Paradise by the dashboard light – Meatloaf

“Een beetje ouder, maar ook zo’n nummer dat ook vandaag nog altijd overeind blijft.”

07 Beds are Burning – Midnight Oil

“Dit is een nummer met engagement, een aanklacht over hoe de wereld verkeerd bezig was en dat intussen ook al jaren geleden. Maar het thema blijft actueel. De zanger van de groep, Peter Garrett, was ook een tijd minister van Leefmilieu in Australië.”

08 Nobody’s wife – Anouk

09 Someone Like You – Adele

“Muziek moet voor mij ook karakter uitstralen. Zo kan een overtuigende vrouwenstem met pit mij wel bekoren. Dit zijn daar twee heel goeie voorbeelden van.”

10 So Long – Fisher-Z

“Een van de hits van de band van John Watts die eind de jaren zeventig en begin de jaren tachtig populair was. Ook dit liedje mocht niet ontbreken.”

Net buiten de top tien vinden we nog ‘Don’t Cry For Me Argentina’ van Madonna, uit de musical Evita, en The Sound of Silence van Simon & Garfunkel.