Abdelah Ait Maskour uit Kortrijk: “Marokko en België voelen beiden als ‘thuis’ aan”

Frederik Jaques
Frederik Jaques Webredacteur

Abdelah Ait Maskour uit Kortrijk, die in België studeerde en hier ook zijn professionele carrière begon, heeft er tijdens zijn loopbaan voor gekozen te gaan werken voor Belgische en Europese bedrijven in Marokko. De lage levenskost en het aangename klimaat maken van dat land een aantrekkelijke concurrent voor België, vertelt hij.

Je bent geboren en getogen in Kortrijk – kan je schetsen wanneer en hoe je (groot)ouders in België terechtkwamen?

“Mijn vader is eind jaren ’60 naar België gekomen als gastarbeider. Een paar jaar later is mijn moeder ook hier naartoe gekomen, onder het statut van gezinssamenstelling. Daarna ben ik in Kortrijk geboren.”

Hoe was je jeugd in Kortrijk?

“Ik heb een zeer goeie jeugd gehad. Dat kwam ook omdat er toen weinig mensen van Marokkaanse komaf waren. Er was weinig racisme en iedereen kende elkaar. Ik had toen veel vrienden en speelde voetbal bij KV Kortrijk.”

Wanneer kwam bij jou het besef dat je naar het geboorteland van je ouders terug wilde keren?

“Van kleins af wist ik dat ik later terug wou naar mijn vaderland en op vakantie gaan was voor mij gezellig. Toen ik op zoek ging naar werk, besefte ik hoe moeilijk het was om in aanmerking komen voor een geschikte job, maar ook om te evolueren, voor iemand die van vreemde afkomst is.”

Waarom wilde je precies terugkeren?

“Ik wou in mijn vaderland gaan leven, maar dan wel met de kwaliteiten en normen die ik van mijn geboorteland had meegekregen.”

Abdelah Ait Maskour uit Kortrijk:

Zorgt het verhuizen ervoor dat je ‘overal een vreemdeling’ bent? In België ben je ‘die Marokkaan’, in Marokko ben je ‘die Belg’. Frustrerend?

“Je moet gewoon een goeie dosis zelfvertrouwen hebben. Dan heb je daar geen probleem mee. Als jongere leer je ook dat je moet leven met twee culturen, en dat je tot twee landen behoort. Je moet dat dan leren zien als een verrijking voor jezelf.”

Ik las in een online artikel bijvoorbeeld dat je er aanvankelijk in Bir Jhid een schapenboerderij hebt willen opstarten, maar daar absoluut geen welgekomen gast was. Overvalt zoiets je als een koude douche? Is dat in eerste instantie een ontgoocheling, een desillusie?

“Ik had op het eerste moment gedacht dat ik als Marokkaan op het platteland zou leven. Maar mijn manier van leven past niet bij die omgeving.”

Abdelah Ait Maskour uit Kortrijk:

Je bent er intussen Directeur Productie bij Orone in Fez. Kan je wat meer vertellen over je job?

“Ik beheer het contactcenter in Fez en ben er verantwoordelijk voor rentabiliteit, management en de dienst kwaliteit. Het in 1995 opgerichte Orone – voorheen Fedaso – is gespecialiseerd in de externe verwerking van documentenstromen en bedrijfsprocessen. Naast België, Frankrijk en Marokko, is Orone ook actief in tal van andere Europese landen. Het bedrijf telt vandaag een 800-tal medewerkers.”

Betekende de verhuizing voor jou ook een grote aanpassing?

“Opnieuw je weg zoeken, een nieuw sociaal netwerk opbouwen… Ik heb mijn slaagkansen afgewogen voor ik verhuisde. Mijn grote voordeel was dat ik elk jaar terugkeerde naar mijn vaderland. In België heb ik een sociaal netwerk en mensen die mij kunnen helpen om mijn weg te vinden. Ook als gedetacheerde kreeg ik hulp van mijn bedrijf.”

Vind je dat Marokko nog te weinig wordt gezien als een goeie handelspartner en als aantrekkelijk land tout court?

“Ik vind dat Marokko prima vorderingen maakt met de handelspartners. Dat maakt het hier aantrekkelijk om een carrière op te bouwen, of om hier voor Europese bedrijven te werken. Met de nodige ervaring en levenskwaliteit, kan Marokko een prima opportuniteit zijn voor België, maar ook de Belgo-Marrokaanse gemeenschap een nieuwe impuls geven.”

Abdelah Ait Maskour uit Kortrijk:

Reportagemaker Martin Heylen vroeg het ook telkens aan zijn praatgast als hij met hem/haar naar het land van herkomst trok: ‘gaan we nu weer naar huis, of bén je thuis?’ Welnu: waar ben jij thuis?

“Het is net als het bezitten van twee huizen: beide voelen je als thuis aan. Je vraagt je nooit af of je thuis bent of niet, maar je wilt beide huizen behouden, omdat ze alle twee een deel van je leven zijn. Wij hebben twee landen, een vaderland en een moederland. Je ziet positieve en negatieve punten bij beide, maar je kan niet leven met maar één van de twee.”

Zie je jezelf ooit nog weer terugkeren naar België?

“Jazeker. Het is mijn geboorteland en het zal voor mij altijd mijn thuis zijn.”

(Frederik Jaques)